Nieuws uit Amsterdam


Naar de voorpagina

11/2 Juristen willen in Oudemanhuispoort blijven

8/2 Burgemeester-portret

8/2 Websites voor sociale cohesie

7/2 Spreiding toerisme verloopt moeizaam

7/2 Stadsdelen: Dan kan je maar beter een kerel zijn

6/2 Zuideramstel opent kantoor op sabbat

5/2 De waarheid over integratie

4/2 Wilders heeft weinig aanhang in Amsterdam

3/2 Elite zet zich in voor de eigen buurt

2/2 Johnnie Walker ontwijkt belasting in Amsterdam

1/2 Ook Rotterdam sleutelt aan deelraden

31/1 Houten roeiboten verdwijnen van Amstel

31/1 ZeeburgTV van start

27/1 Actie tegen bonuskaart

27/1 Enkelen kuchten nog, doch dit was aanstellerij

27/1 Chrisis in de Baarsjes

26/1 Jongeren positief over stadsdelen

24/1 Actievoerders roepen op tot Carmel- en Jaffaboycot

24/1 PvdA-leden verwerpen plan stadsdelen

23/1 KLM reageert op crisis met nieuw uniform

23/1 Stadsdeelkantoor niet gekraakt

21/1 Voeg stadsdelen samen

20/1 Sluiten Vrankrijk niet nodig geweest

20/1 Schoonmakers verwelkomen nieuwe Schipholdirecteur

18/1 Palestina in het Joods Historisch Museum

18/1 Hoe groot moet een stadsdeel zijn?

16/1 PvdA Oost tegen halvering stadsdelen

16/1 Commissie: 7 stadsdelen in 2010

15/1 Militairen mogen toch naar Afghanistandebat

15/1 Arrestatie dankzij lokfiets

14/1 Youth for Christ adverteert opnieuw

13/1 Schilderijen van de Zuidas

13/1 Opnieuw problemen rond Youth for Christ

11/1 Vraagtekens bij initiatief sociale cohesie

10/1 Halvering stadsdelen in 2010

10/1 Zuidas: Men heeft het gevoel dat we losers zijn

9/1 IJspret - maar niet voor iedereen

9/1 Fraude met supermarktzegels verijdeld

9/1 I Amsterdam moet exclusief blijven

8/1 Gebruik consequent de term Apartheid

8/1 Nog geen StadsKiosk in Amsterdam

7/1 Sneeuw

7/1 Elatik gaat Zeeburg besturen

7/1 Directeuren diensten terug naar werkvloer

4/1 Politie: maak foto van rare mensen

3/1 Gazademonstratie bekritiseert politiek

1/1 Duizenden protesteren zaterdag tegen aanval op Gaza

1/1 Raadslid Mustapha Laboui neemt afscheid

 

 

Archief 2008

Archief 2007

Archief 2006

Archief 2005

 

De waarheid over integratie

Door Laurent Chambon

5 februari 2009 – Als Rita Verdonk of Geert Wilders zich bezighouden met « integratie », wat dat ook werkelijk mag betekenen, dan weten de meeste mensen wel waar ze werkelijk op uit zijn: goedkoop populisme om stemmen te winnen. Het is niet erg netjes, maar schijnbaar heeft elk land een extreem-rechtse beweging nodig, het zij zo.

Maar als mijn eigen partij, de progressieve en sociaal-democratische PvdA, de partij van Aboutaleb en Albayrak, het onderwerp gaat behandelen met ongeveer dezelfde intellectuele gereedschappen als ons eigen Nederlandse Front National, dan maak ik me zorgen. En wat me nog meer verontrust is dat het lijkt alsof ik de enige ben die zich zorgen maakt.

De partijleider van de PvdA wil hard zijn en de vinger op de zere plek leggen? Prima, laat me precies uitleggen wat Nederlanders zouden moeten weten en verwachten. Maar dan echt.

Laten we ten eerste de zaken goed definiëren. Integratie betekent dat iemand de taal spreekt, met of zonder accent; dat hij of zij een fatsoenlijke baan heeft; op de één of andere manier deelneemt aan de samenleving en de wet respecteert. Op basis van deze definitie zijn de meeste « allochtonen » die ik ken perfect geïntegreerd, tenminste, als ze een baan hebben.

De volgende stap na integratie is assimilatie. Dit is meestal pas mogelijk voor de tweede generatie, voor mensen die in het land geboren zijn of er op zeer jonge leeftijd zijn aangekomen. Assimilatie betekent de taal accentloos spreken, niet alleen de wet maar ook alle ongeschreven sociale regels kennen, en een grote kans op exogamie (trouwen met iemand uit een andere etnische groep).

Dat gezegd hebbende, moet worden benadrukt dat assimilatie niet hetzelfde is als etnocide, wat neerkomt op een proces waarbij een cultuur opzettelijk wordt vernietigd. En dat deugt niet, voor het geval u dat nog niet doorhad. In tegenstelling tot etnocide houdt het assimilatieproces niet in dat mensen met hun oorspronkelijke cultuur verdwijnen: ze vermengen zich, genetisch en cultureel, met een nieuwe en bredere cultuur die het beste uit elke originele cultuur in zich opneemt. Een goed voorbeeld van assimilatie is wat er gebeurde met de Indonesiërs: ze trouwden met Nederlanders, en leven op één of andere manier voort in de kunst, bepaalde nieuwe woorden, heerlijk eten en actrices met mooie jukbeenderen.

De eerste waarheid over integratie is dat dit pas echt plaatsvindt als mensen een baan hebben. Dat betekent dat we om het integratieproces te versnellen in de eerste plaats werkloosheid, uitsluiting en discriminatie moeten bestrijden. Als de overheid werkelijk wil dat allochtonen integreren, dan moet ze discriminatie serieus bestraffen, en niet alleen bij disco’s. Een eerste stap zou zijn om bedrijven te raken waar het pijn doet, namelijk in hun portemonnaie: geen overheidscontracten voor bedrijven die discrimineren.

De tweede waarheid over integratie is dat het niet genoeg is, en dat we ons moeten richten op assimilatie, omdat er geen alternatief is. De meeste tweede-generatie allochtonen die ik ken zijn volledig geassimileerd, op één punt na: exogamie. Ik vind het fascinerend dat Marokkanen in Frankrijk, Engeland of de Verenigde Staten erg snel assimileren en trouwen met de lokale bevolking, terwijl ze nog altijd binnen hun eigen groep trouwen en zelfs een bruid of bruidegom uit het moederland halen als ze in Nederland wonen. Ik ben bang dat dit ons meer vertelt over de Nederlanders dan over de Marokkanen. Laten we het dus hardop zeggen: assimilatie betekent dat uw dochter met een Turk mag trouwen, of dat uw zoon kinderen mag krijgen met een Marokkaanse of een Surinaamse.

Als u dat niet kunt accepteren, dan kunt u maar beter stoppen met de hele integratie / assimilatie-discussie en ons er niet meer mee lastigvallen.

De derde waarheid is dat integratie en assimilatie als consequentie hebben dat het land verandert. Wilders vond het niet leuk toen minister Ella Vogelaar zei dat Nederland in de toekomst een christelijk-joods-islamitische samenleving wordt, en misschien heeft ze niet de goede woorden gekozen, maar ze heeft een punt. Nederland is geen afgelegen eiland in de Stille Oceaan of een wilde stam in de wildernis; het is een modern, open land, met een lange geschiedenis van immigratie en emigratie. Dus als sommige mensen zich niet op hun gemak voelen met wie ze zijn en bang zijn dat een beetje extra couscous en merguez de Nederlandse identiteit teniet zal doen, dan raad ik ze aan om een paar lessen Nederlandse geschiedenis te volgen. Alleen mensen die hun eigen wortels niet kennen voelen zich zo snel bedreigd in de kern van hun identiteit.

Nu ik u enkele waarheden heb verteld, wil ik u ook enige aanbevelingen doen die het hele proces soepeler en minder pijnlijk zullen doen verlopen, gebaseerd op eerdere ervaringen in andere landen.

De eerste is dat je assimilatie niet kan tegenhouden, je kan het hoogstens vertragen. Om te zorgen dat assimilatie zo pijnloos mogelijk verloopt kan je het beste zorgen voor gemengde scholen, en wel zo snel mogelijk. Alleen kinderen die samen zijn opgegroeid weten dat er een sympathieke persoon schuilt achter dit blonde haar of deze donkere huid. Maak daarom een eind aan witte en zwarte scholen, opnieuw door de betrokkenen in hun portemonnaie te treffen: beperk overheidsfinanciering in de grote steden tot gemengde scholen. Scholen die zijn voorbehouden aan blonde mensen, rijke mensen, Zwarten of Turken moeten zelf hun financiering maar regelen.

Mijn tweede aanbeveling is dat we ons moeten richten op duurzame emancipatie via werk. Je kan spelen met een Nederlandse islam, met cursussen voor ongeletterde moeders of met gemengde voetbalwedstrijden, maar wat echt zorgt dat mensen zich thuis voelen is een eerlijke, goed betaalde baan. Bestrijdt discriminatie, om te beginnen met de Nederlandse vrouwen die nog niet eens toegang hebben tot de directiekamers of de positie van minister-president. Als zelfs blanke vrouwen dit niet voor elkaar krijgen, hoe kan je dit dan van allochtonen verwachten?

Mijn derde aanbeveling is dat sociale mobiliteit cruciaal is: als mensen geassimileerd zijn maar nog steeds worden buitengesloten, dan ligt drama op de loer. De rellen in de Franse banlieues deden zich voor doordat migranten perfect assimileerden, maar de elite weigerde om zijn rijkdom te delen en daarmee sociale uitsluiting produceerde. Je kan van migranten niet verwachten dat ze assimileren als je niet ook bereid bent om de goede banen en de prettige buurten te delen. Verdienste is alleen mogelijk in een meritocratie.

Mijn vierde en laatste aanbeveling is dat je integratie niet moet afdwingen, maar verlangen moet creëren. Mijn grootouders stapten over van het Bretons op het Frans omdat ze zich op deze manier konden emanciperen van de Kerk en het adeldom en toegang kregen tot een bredere cultuur. Om vergelijkbare redenen zijn migranten zo enthousiast om Engels te leren in het Verenigd Koninkrijk of de Verenigde Staten: dit betekent dat toegang mogelijk wordt tot leuke banen en een opwindende bredere cultuur. Leuke films, sexy literatuur en funky muziek vormen een veel efficiënter middel om het verlangen op te wekken om een cultuur en een taal te leren dan gedwongen lessen en vernederende inburgeringscursussen.

Kortom: exogamie, sociale mobiliteit, geen discriminatie, een vernieuwende en opwindende Nederlandse cultuur, sexy mensen en heerlijk eten. Dat is wat we zouden moeten bedoelen als we het hebben over integratie. Waarom is het zo moeilijk voor mijn partij om te zeggen waar het werkelijk op staat?

Laurent Chambon is doctor in de politicologie, deskundige op het gebied van integratieprocessen en volksvertegenwoordiger in de Raad van Oud-Zuid. Foto: Olivier Colas

 

Nieuws uit Amsterdam ontvangen? Klik hier

 

Dit is de oude website. Nieuwe berichten vindt u hier